Σκεφτομαι αυτά που βλεπω καθημερινα στο δικτυο στον χωρο της συγχρονης τεχνης.
Κι οσο κι αν οι μικρογραφιες στην οθονη δεν είναι παρα αγνες σκιες των πραγματικων εργων, διακρινεται η ταση , ενας κοινος παρανομαστης , το μοντελο του ανεπτυγμενου δυτικου.
Παθαινω νομιζω μια σύγχυση του υποκειμενου.
Αν ως υποκειμενο οριζουμε αυτό στο οποιο εστιαζεται το ανθρωπινο ενδιαφερον.
Μερικες φορες η σύγχυση αυτή είναι μεγαλη για ένα εγωιστη σαν εμενα που σκεφτεται πώς να λειωσει ονειροπολωντας σε μεσογειακα ταβερνεια.
Δεν προτεινουμε ως λυση την αποσυνδεση απ τον ιστο. Ισχυει το οξυμωρο η ταση στη συγχρονη τεχνη να αποτελει ενδιαφερον και αρα υποκειμενο μας, ενώ δεν αποτελουν οι πολλες επιμερους συνιστωσες της.
Θα προτειναμε στους καλλιτεχνες ως πηγη εμπνευσης ,εκτος του ιστου, ταυτοχρονη προσφυγη σε τοπικα αποθηκευτικα μεσα.
Τα μυστικα κρυβονται στα κινητα τηλεφωνα.
Και στα αρχειοθετημενα μειλς.
Αναμεσα απ τα στιβαγμενα με σειρα μηνυματα, θρυψαλα υποσυνειδητου αποτελουν ικανο αντισταθμισμα εμπνευσης μη ομογενοποιημενης.
5 σχόλια:
γιατί πιστεύετε ότι η έμπνευση είναι σε έλλειψη;
Tin kalimera mou
Kai min anisixite
I parousia sas kai mono einai kati
den exete para na anevazete ston diko sas topo-spiti-orizonta afta pou eseis thelete gia na pernate eseis kala ki emeis kalitera
Kathe mera
n
@msaz: δεν ξερω τι γινεται με την εμπνευση. μαλλον εκανα και λαθος που χρησιμοποιησα τη λεξη.μπορει να υποστηριξει κανεις οτι παντα υπηρχε ελειψη ή οτι παντα υπηρξε αρκετη. οι παλιοι μαρξιστες θα ελεγαν "εμνευση αλλα για ποιον;". λογω τιμης εκεινο που μου λειπει ειναι κανουργια μανιφεστα για την τεχνη.
@nikos: ευχαριστω Νικο! μα τι γυρευω εγω μ αυτα και δεν καθομαι ησυχος;
Να σας δώσω το δικό μου "μανιφέστο" αν και είναι πάνω από δέκα χρόνια παλιό.
Οι κανόνες του καλού ζωγράφου
α) Νομίζει ότι είναι ο καλύτερος και βάζει πάντα τον καλύτερο εαυτό του.
β) Δεν πιστεύει ότι οι άλλοι, φανερά ή κρυφά, τον επιβουλεύονται.
γ) Είναι πλούσιος στο μυαλό, στην ψυχή (από εμπειρίες, βιβλία, περιπέτειες,
Δυσκολίες της ζωής, ευτυχία ή οτιδήποτε).
δ) Η ζωγραφική του είναι ή «διονυσιακή» ή «απολλώνια» και ποτέ ανάμεσα.
ε) Δεν ξεχνά ότι το ταλέντο είναι μέσα στο έργο και όχι στον άνθρωπο. Ένα έργο φανερώνει το ταλέντο, αλλά ένας ταλαντούχος δεν κάνει πάντα έργα αντάξια του ταλέντου του.
ε1) Όπως και με το χρήμα, έτσι και με το ταλέντο μπορεί να γεννηθείς με αυτό.
Μπορεί να είναι λίγο και να το χάσεις ξοδεύοντας το αλόγιστα ή να είναι παρά πολύ και να το ξοδεύεις μια ζωή χωρίς να τελειώσει (παρά πολύ σπάνια περίπτωση).
ε2) Μπορείς να τα αποκτήσεις, το ταλέντο και το χρήμα, με σκληρή δουλειάς
λαμβάνοντας όμως υπ' όψη τους τρόπους πλουτισμού (αν ο πλούτος ήταν προϊόν εργασίας όλοι οι εργάτες θα ήταν πλούσιοι); Δηλαδή, ακόμα και κάποια «κλοπή», «απάτη», κάτι τέλος πάντων, είναι απαραίτητα.
ε3) Να ψάξεις να το βρεις ως χρυσοθήρας.
ε4) Για να ξεκινήσει κανεις, ένα μικρό «κεφάλαιο», έστω και δανεικό, είναι πάντα απαραίτητο.
ζ) Το έργο του καλλιτέχνη κρίνεται πρώτα γι' αυτό που εκφράζει και ύστερα για το πως είναι φτιαγμένο. Το ανάποδο ισχύει για το έργο ενός τεχνίτη. Αν όμως η μια άκρη είναι ο καλλιτέχνης και η άλλη ο τεχνίτης, αυτό δεν σημαίνει πως υπάρχουν και σαφή όρια ανάμεσα τους.
Την τεχνική την ακολουθείς ή σε ακολουθεί, εκφράζεσαι ή γίνεσαι δέσμιος της.
πολυ ευστοχο και χρησιμο το μανιφεστο σου.
το ζ)ειδικα ,εξηγει ακριβως γιατι μερικα εργα ειναι μεγαλη ζωγραφικη ενω δειχνουν τοσο απλα φτιαγμενα.
σαν υποβαθρο βεβαια εχουν ολα τα προηγουμενα σημεια μεχρι το ζ) μονο που δεν ειναι ορατα αμεσα.
σκεφτομουν τον ντειβιντ χοκνυ και τον ματις.
Δημοσίευση σχολίου