Τη λευκη νεραιδα
Τον γαλαζιο πριγκιπα
Τον πράσινο νανο
Εχω στο μυαλο μου
μυθους

Ζω στο στομα του φιδιου
Εχει ζεστη και υγρασια
Δεν είναι και τοσο χαλια
Βλεπω την κοιλια του
Στενη και σκοτεινη
Δεν αποφασιζει να με καταπιει

Κι εξω από το φιδι
Βλεπω παλι εμενα
Κι ένα αιδοιο ανοιχτο
Ζεστο και υγρο
Θελει την ψυχη μου
Ή τη ζωη μου
Δεν αποφασιζω να με καταπιει

Αυτή είναι η ιστορια της ζωης μου παιδια

Τα Σαββατα βγαζω από το αλμπουμ
Τις φωτογραφιες γυναικων που εχω ερωτευτει
Τις τοποθετω στο τραπεζι του σαλονιου
Και τους διαβαζω ποιηματα μου
Οι φωτογραφιες είναι πολύ δεκτικες στην ποιηση
Ιδιως αν είναι βαλμενες καταλληλα στο τραπεζι.
Τους αρεσει να ακουνε τι τραβηξα τα χρονια που περασαν -
Τι με επηρεασε
Τι σημαδεψε την ψυχη μου
Κι εγω τους τα λεω λυρικα και ευαισθητα
Εκτος απ’ τη φωτογραφια της τωρινης μου αγαπημενης
Που ρωταει να μαθαινει ονοματα και που μενουν οι άλλες
Και τετοιες λεπτομερειες

Την κατηγορησαμε για υπερρεαλισμό
Και την διωξαμε απ’ τις συναντησεις

[εις αναμνησιν Μ.Σ.]

In the flinty light, it's midnight
And stars collide.
Shadows run, in full flight
To run, seek and hide.
I'm still not sure what part I play
In this shadow play, this shadow play.

In the half light, on this mad night
I hear a voice in time.
Well, I look back, see a half-smile
Then it's gone from sight.
Won't you tell me how I can find my way
In this shadow play, this shadow play.

Sounds come crashing
And I hear laughing
All those lights just blaze away.
I feel a little strange inside
A little bit of Jekyll, a little Mr. Hyde.

Thoughts run wild, free as a child
Into the night.
Across the screen a thin beam
Of magic light.
Things they just don't look the same
In this shadow play, this shadow play

Shadow play, shadow play.
I can't run away from this shadow play

[Shadow Play, Rory Gallagher]


*Για τον Μειν και τον Χ2 με τη σημασια